Zo gaandeweg zullen er lezers van mijn geschrijf zijn die door hebben, of door beginnen te krijgen, dat wij mensen, onze aarde en alles wat zich in deze realiteit afspeelt, een geprogrammeerde werkelijkheid is die is verweven met een dicht geweven web van manipulaties, inserties en mind control. Hoe dieper ik in deze realiteit kijk en voel, hoe intenser ik bevat dat alles, ja werkelijk alles, gemanipuleerde werkelijkheid is en dat niets, maar dan ook helemaal niets is wat het lijkt. 

De aandacht van mensen wordt heen en weer geslingerd tussen talrijke zaken, van (wereld)politiek, vervuiling, verarming, verloedering, gecreëerde tekorten, afgescheidenheid, ziekte, dood en angst voor dit alles. Diezelfde aandacht richt zich dus veelal op alle geprogrammeerde kwesties, en dan kan er alleen maar sprake zijn van afleiding en misleiding. Protesteren helpt niet. Ik heb er niets op tegen, integendeel, laat vooral weten waar jij het niet mee eens bent. Alleen gebeuren al deze protesten binnen dezelfde bandbreedte van geprogrammeerd bewustzijn als waartegen geprotesteerd wordt. Ik heb nog geen protestgroepen gezien die al roeptoeterend met iets nieuws kwamen opdraven, met voorstellen hoe het anders kan. Binnen de bandbreedte van deze realiteit gaat er in mijn beleving niets veranderen, omdat de beweging op dezelfde bandbreedte plaatsvindt. Er dus is er een geheel nieuw perceptie nodig, vanuit vrij bewustzijn, om een ‘nieuwe wereld’ te realiseren.

Na een akelige periode van ‘ziek’ zijn waarbinnen ik wel kon waarnemen dat er enorm krachtige frequenties aantrilden in mijn lichaamscellen, waardoor er letterlijk ruimte kon komen voor frequenties van een geheel andere orde. Ik heb gewerkt aan mijn herstel, ik heb ‘gezien’ en gevoeld wat zich in mijn lichaam afspeelde, en daardoor kan ik dit nu navertellen. Evenwel ‘zie’ ik nu mezelf op drie meter afstand van mezelf staan en vanuit mezelf, van binnenuit, vloeit mijn innerlijke kracht en ‘speel’ ik als het ware met energie van binnenuit van waaruit een nieuwe realiteit gecreëerd kan worden. Dit is dus de sleutel! Vanuit innerlijke kracht, vrij van gedachten, de oorspronkelijke scheppingskracht van de mens laten vloeien en daarmee gaan scheppen. Ook in verbinding met andere wezens en mensen die deze innerlijke scheppingskracht in zichzelf voelen. Dit is de sleutel voor het (her)scheppen van deze realiteit vanuit oorspronkelijk bewustzijn. 

Dus is hier helemaal niets meer wat het lijkt.

Hoe de ‘nieuwe wereld’ er dan uit gaat zien? Dat bepalen wij samen, vanuit gezamenlijk collectief vrij stromend bewustzijn zal deze nieuwe realiteit vorm gaan krijgen.

encaustic op MDF 40 x 50 cm

20230403 Thérèse Jeunhomme

Het lijkt me vandaag een goed plan om eens breeduit te delen wat mijn ervaringen en belevenissen zijn tijdens kwantumsessies. Niet om mezelf in de kijker te plaatsen, maar om te delen hoe ik deze sessies ervaar zodat de informatievelden openen, en als een open uitnodiging aan jou om de gedeelde informatie in jezelf toe te laten. Wellicht dat je er zelf ook voor gaat voelen om jezelf hierin in te zetten en het minder eng of te ver weg lijkt? Nu gaat dit stukje tekst over de kwantumsessies die door AA geïnitieerd zijn, en waar zij als ondersteuning beeldcodes, woordcodes en klanktransmissies voor voorbereid. Voor de duidelijkheid: een kwantumsessie is gewoon een gezamenlijke persoonlijke inzet van mensen voor eenzelfde trillings-/informatieveld dat je gewoon thuis in je eigen omgeving kunt doen, wanneer je maar wilt. Het kwantumveld, een veld van energie en trilling, wordt in beweging gebracht door de mensen die zichzelf hiervoor inzetten. Hoe het zich dan gaat bewegen staat niet vooraf vast, er is ook geen vooropgestelde gewenste uitkomst die wordt ingebracht, er is geen (voor)oordeel of mening. Je stelt jezelf zoveel mogelijk open, met een leeg hoofd zonder gedachten en een open hartsfrequentie, je bent bewust aanwezig in je fysieke lichaam, en dan laat je gebeuren wat er gebeurt. Of niet. Niets ligt vast. Er is alleen jouw individuele inzet voor een collectief veld van bewuste trillingen. Als deze trillingsvelden worden bekrachtigd door de inzet van steeds meer mensen, brengt dat niet alleen een ‘scheur in de muur’ van deze realiteit, maar zal uiteindelijk ook leiden tot ‘de val van de muur’ van deze realiteit waardoor grote portalen zich openen en de mens vrij kan reizen naar vrije werelden, en de vrije werelden naar hier.

Zo waren er twee kwantumsessies verbinden met Arcturiaans portaal eerste en tweede puls. Beide sessies heb ik als heel intens ervaren, vooral voor mijn fysieke lichaam. Tijdens een van de pulsen ‘zag’ ik op enig moment de kastanjeboom die in het plantsoen voor mijn woning staat. Ik bekeek de boom, van kruin tot stam en de wortels. Daarna kon ik heel diep in de aarde kijken. Deze trilling kwam via mijn rechter voetzool binnen. De energie van de kastanjeboom heb ik geankerd in mijn woning. Daarna kwamen via de voetzool van mijn linkervoet de zeven sterren van de Pleiaden in beeld, de zeven sterren maakten synchroon dezelfde glyphs. Daarna was er een hele grote gouden bubbel waar ik middenin zat, mijn lichaam, ego en persoonlijkheid waren er niet meer. Het voelde dat ik als ‘brug’ tussen werkelijkheden functioneerde. De gouden bubbel was heel heet en mijn fysieke lichaam transpireerde heftig. Ik heb deze waarnemingen een hele poos rustig zitten navoelen. Een vrije weergave van deze sessie heb ik met verf op doek overgebracht:

olieverf 50 x 60 cm Arcturiaans portaal

Tijdens een andere kwantumsessie was de inzet waterportalen. Verbinden met de frequentie van water, van waterwezens, van waterwerelden. Er kwamen wezens van water naar me toe, of wellicht was het bewust water dat naar me toe kwam. Het ging rondom mij, en begon langzaam te draaien totdat ik van boven mijn kruin tot diep onder mijn voeten in een zachte draaikolk van water was. Ik voelde belangstelling en heb mijn intentie gegeven aan de bewuste waterwezens om hun informatiecodes mede te helpen inzetten in deze wereld. Voor mij voelde het alsof ik omgeven was door een aangenaam warm waterbad. Ik voelde me welkom en gedragen. Aan het einde van deze sessie zag ik een heel groot veld van fijne, kleine gouden glyphs om me heen.

encaustic 60 x 80 cm blauwe zeevonk

20230329 Thérèse Jeunhomme

Er zullen ongetwijfeld lezers zijn die gaan herkennen wat ik hier schrijf. Op geheel eigen wijze, want geen enkele ervaring is hetzelfde en dat is maar goed ook. Wij zijn zonder uitzondering verbonden met een wereld van thuis, die zich niet fysiek op deze aarde bevindt. Maar waar wij allemaal op een of andere manier mee verbonden zijn. De een herinnert zich deze wereld van thuis, hetzij in gevoel, hetzij in hart, hetzij in beeld. Ieder mens (dus niet 100% artificieel) heeft DNA van een of meer andere beschavingen in zich, en het maakt niet uit welke beschaving(en) dit zijn. Er zijn mensen die zich verbonden weten met Arcturianen, of met Sirianen, of met Huargardianen, of met welke beschaving dan ook. Dat weet je gewoon. Van binnen. Dat behoeft geen toelichting en geen bewijsvoering. En wij lopen met deze innerlijke verbondenheid en wijsheid in deze realiteit om frequenties van bewustzijn in onszelf (opnieuw) te openen en van binnenuit uit te zenden. Opdat ieder mens in zijn of haar eigen herinnering kan komen. Een multiversum van beschavingen dat zich in menselijke verschijningsvorm, het lichaam met bijbehorend ego en persoonlijkheid, in deze realiteit laat zien, voelen en kennen. En al deze frequenties binnenin ieder mens leggen de aanvliegroutes voor buitenaards contact en vrije werelden. 

Mijn eigen herkenning van mijn wereld van thuis ontmoette ik heel praktisch en intens tijdens de passage van mijn man 23 jaar geleden, wiens ‘dood’ ik bewust heb begeleid, waarin ik bewust ben meegereisd en heb ervaren. En ik kwam thuis, in mijn wereld van thuis, een frequentie van Christusbewustzijn zo krachtig en liefdevol dat dit mijn hele leven voorgoed heeft veranderd. Ik wilde daar zijn en blijven. Maar, we hebben Thérèse nog nodig, en dus reisde ik hier alleen verder. Gedurende de 20 jaar daarvoor had ik al vele ervaringen, het ‘zien’ van intense kleuren kobaltblauw, violet en goud, het ‘zien’ van kleurrijke bloemen, het ‘zien’ van energiebollen, het ‘zien’ van ruimtevaartuigen boven mijn hoofd en het reizen door de kosmos daarin. Sinds twee jaar weet ik mij verbonden met de Pleiaden. Ik ‘zie’ de zeven sterren van de Pleiaden synchroon glyphs maken, een kosmische taal, de taal van hart tot hart. Ik weet mij verbonden met Ana Shay Hi, een buitenaardse beschaving waarin ik mijn familie voel en zeer diep mijn wereld van thuis herken. 

En zo hebben wij mensen allemaal onze eigen unieke en bijzondere reis, die waardevol is voor onszelf, en net zo waardevol is voor onze medemensen die door ons bewustzijn hiermee ook in zichzelf hun eigen wereld van thuis kunnen gaan (h)erkennen. En al deze herkenningen en frequenties tezamen brengen onze werelden van thuis naar hier, en van hier naar daar, zodat wij weer naar vrije werelden kunnen reizen. Dat is de ‘bevrijding’ uit de matrix van deze realiteit.

encaustic op encaustic papier 50 x 60 cm

20230316 Thérèse Jeunhomme

Er is veel te zeggen en te schrijven over contact met buitenaardsen. Voor de lezer die hier nog niet erg vertrouwd mee is, kan dit makkelijk terzijde worden geschoven als fictie over groene mannetjes van de planeet Mars. Die lezer wil ik graag uitnodigen om eens diep te gaan invoelen over ons aardse leven in dit melkwegstelsel, en de tijd nemen om op heldere avond of nacht buiten te gaan zitten en naar de sterren te kijken. Of eens de nieuwste foto’s van de Webb-telescoop te gaan bekijken. Wat zie je? Ontelbare sterrenstelsels in een oneindig groot universum. Waarom zou er uitsluitend in ons melkwegstelsel en op onze planeet aarde levend bewustzijn wonen? Als je dit diep tot jezelf laat doordringen ga je mogelijk echt beseffen dat wij natuurlijk helemaal niet alleen zijn. En zo is het ook.

Er is niet alleen ‘buitenaards’ leven, er zijn talloze levensvormen in evenzovele universa met hun eigen (sterren)stelsels. Van hieruit kan zelfs ik de omvang daarvan niet bevatten. Vanaf mijn eigen aardse punt in dit leven richt mijn perceptie zich op datgene dat ik vanaf dit punt op de aarde kan waarnemen, wetende dat datgene wat ik zie, slechts een reflectie is van alle werelden achter de waarneembare perceptie.

Vanaf mijn twintiger jaren ervaar ik buitenaardsen, al had ik dit in die tijd nog niet zo benoemd. Mijn contact bestond uit informatie die mij werd gebracht (niet mentaal, en niet via aardse astrale channelings), bestond uit bloemen die ik overal ‘zag’, uit mijn fysieke lichaam treden, uit het ‘zien’ van energiebollen met heldere intense kleuren, uit het ‘zien’ van ‘routes’ in diezelfde heldere intense kleuren en uit reizen in een buitenaards voertuig. Mijn waarnemingen begonnen in de tijd dat de instroom van krachtige frequenties naar de aarde begon toe te nemen, en de aardse frequenties hiervoor openingen begonnen te krijgen, al was dit laatste minimaal waarneembaar voor de meeste mensen. Na instroom van hoge(re) frequenties voelt mijn lichaam altijd loodzwaar aan en heb ik moeite om mezelf fysiek weer te gaan verplaatsen. Omdat ik mijn ervaringen met niemand kon delen, dat wil zeggen, geen mens wilde mij aanhoren en ik ontving regelmatig het verwijzende vingertje naar het voorhoofd, ben ik mijn ervaringen en inzichten gaan opschrijven in een logboek van waaruit ik jaren later een beknopt autobiografisch boekje heb geschreven dat ik de titel ‘For everyman. Vertellingen over interacties met de eeuwigheid.’ heb meegegeven. Ik schreef het in de taal en de context van toen. Nu zou ik de context anders omschrijven, evenwel had ik in die jaren geen andere woorden tot mijn beschikking.

Nu de instroom van hoge(re) frequenties naar de aarde enorm is toegenomen en gigantisch in kracht is, en de openingen in het energetisch grid van de aarde groter en ontvankelijker zijn geworden sinds de gemanipuleerde verdichting op aarde minder wordt, ervaar ik weer andere dingen die ik bij tijd en wijle hier deel met een schrijfsel. Zo kan ik hier schrijven dat ik al vanaf jonge leeftijd contact had met buitenaardsen, al had ik dit in die periode van mijn leven niet zo kunnen benoemen. De eerste keer dat ik bewust dit contact voelde was in 2007 toen ik tijdens een bijeenkomst met 700 mensen duizenden buitenaardse waarnemers voelde. Ik voelde mij verbonden met deze buitenaardse waarnemers en wist direct dat dit mijn familie is. Tijdens een reis verbleef ik in een ruimteschip in een ander universum. Ik keek naar beneden overzag ons hele melkwegstelsel, helemaal compleet. En wat ik zag in ons hele melkwegstelsel is een dicht geweven web van manipulatie. Het was helemaal verdicht en verwrongen van de manipulaties. Ik had hier geen gevoel bij of mening over. Het was niets anders dan een waarneming vanuit mijn ruimteschip in een ander universum. De laatste jaren heb ik contact met mijn buitenaardse familie via de Pleiaden met wie ik vanuit mijn hartsfrequentie kosmische taal communiceer. Dit zijn glyphs die ik waarneem in de zeven sterren van de Pleiaden. Mijn bewustzijn reist via het midden van mijn brein ìn de Pleiaden, en mijn afstemming omvat nu de brein/hartverbinding en aan mij de schone taak om dit te gaan vertalen naar de mensen hier op aarde, als brug tussen werkelijkheden. Buitenaards contact vindt individueel plaats. Iedere massale landing van voertuigen en informatie dat zij komen om ‘ons te redden’ is een gemanipuleerde valstrik.

Geen groene Marsmannetjes dus, evenwel prachtige wijze liefdevolle buitenaardse beschavingen die de mensheid en onze aarde goedgezind zijn, en die via individueel contact de mensheid ondersteunen tijdens dit bijzondere proces van transitie van bewustzijn van de mensheid naar een nieuwe werkelijkheid. Want, lieve mensen, dààr zijn wij nu aangekomen! 

encaustic op canvasboard 50 x 60 cm ingelijst

20230207 Thérèse Jeunhomme

´ ´Is er nog iets in jou dat van mij is? vragen de archonten en hemelwachters. Maar als de mens zich innerlijk vrij heeft gemaakt, hebben de archonten niets meer om vast te houden.´

Gedurende mijn lange jaren van onderzoek waarmee ik startte rond mijn vijfentwintigste levensjaar, gedreven door innerlijk weten dat de wereld waarin wij leven nooit bedoeld kon zijn op de wijze waarop de wereld functioneert voor ons mensen, heb ik vele paden bewandeld. Uit nieuwsgierigheid: wie zijn dat, wat doen ze, waarom doen ze dat? Het was een interessante weg, waarvan ik voornamelijk heb ervaren dat er veel informatie en kennis te vinden is die zo ongeveer hetzelfde is als de informatie en kennis die zich vandaag de dag in onszelf opent om opnieuw herkend te worden. 

Ik heb onder andere psychosynthese onderzocht in mijn  jonge jaren. Grofweg zijn er in de psychologie in mijn beleving 3 peilers: Freud, Jung en Assagioli. Jung die het werk van Freud verfijnde en uitdiepte, en Assagioli die de ‘psychologie met een ziel’ introduceerde. Met name dat laatste vond ik destijds interessant omdat Assagioli naast persoonlijkheidsaspecten het ‘ongeziene’ in de mens introduceerde.

Het boeddhisme interesseerde mij omdat dit in mijn beleving geen religie is, maar een manier van leven die de mens uitnodigt om op pad te gaan en te onderzoeken en te ervaren wat ‘waar’ is en wat niet. Zonder oordeel, zonder verwachtingen.

De boeken van Castaneda die ik in mijn jeugd las en zo ongeveer het onderzoekspad van een man beschrijven die ervaringsgewijs de archontische wezens leerde kennen en op welke wijze hij zichzelf vrij kon maken van de aardse bindingen en valstrikken om vrij als bewust wezen te kunnen Zijn. 

Ongeveer 20 jaar geleden liep ik door de binnenstad van Den Haag, waar ik toen werkte, en werd als vanzelf een winkel binnengeleid, recht naar een plank achterin die winkel waar een boek lag. Ik sloeg het boek open en las daar hoe deze wereld is gecreëerd door een valse scheppergod, de hoofdarchont. En hoe deze archontische krachten over deze wereld heersen. Het was herkenning van mijn innerlijk weten! Het bleek een van de Nag Hammadi geschriften te zijn, waarin vele verhandelingen staan over de schepping van deze wereld, de over het menselijk bewustzijn heersende archontische krachtvelden en op welke wijze de mens zichzelf hiervan kan vrijmaken. Ook wordt er geschreven over de wachters, de archontische krachten (ook wel engelen genoemd) die deze wereld bewaken en een mens die nog niet vrij is gekomen van de krachtvelden van deze wereld kunnen vasthouden en in vergetelheid brengen voor een wedergeboorte (reïncarnatie). 

Bovenstaande is maar een kleine greep uit de veelheid van informatie die ik toen interessant vond en nu feitelijk dezelfde informatie en kennis geeft waar de naar vrijheid (onder)zoekende mens zich mee voedt (bijvoorbeeld van Staveren, Icke, WingMakers). Nu in een andere taal, in een andere cultuur, in een ander tijdslot. Het bewust worden dat deze wereld een creatie is die wordt bestuurd door krachtvelden van buitenaf en de eigen innerlijke menselijke kracht – het vrije bewustzijn – tegenwerken, onderuit halen en proberen te vernietigen. Want in mijn beleving is de daadwerkelijke opstanding van de mens het vrij maken van het eigen innerlijk bewustzijn, vrij van besturing door krachtvelden van buitenaf, zodat ook de dood geen vat meer heeft op de mens en de voorgeprogrammeerde terugkeer in deze wereld wordt beëindigd. 

Kort en goed wilde ik een heel klein stukje belichten over oude kennis en informatie die tegelijkertijd eigentijdse kennis en informatie is. Oud en nieuw zijn, voor diegene die het echt kan invoelen en lezen, dezelfde informatie en kennis. Dat vind ik nou zo waardevol. Alle kennis en informatie was er altijd al, is er nu, en zal er altijd zijn. 

´ ´De rijken raken verarmd en de heersers onttroond. Alles is aan verandering onderhevig. De wereld is een illusie. De opstanding is de openbaring van wat werkelijk bestaat, en de opheffing van de dingen van deze wereld, en een overgang naar een nieuw bestaan.´

20230118 Thérèse Jeunhomme

Bron quotes Nag Hammadi

‘Het enige dat ik van je vraag, is dat je gewoonlijke gedachten en vormen één moment los laat en je geest openstelt voor een vorm die voor jou misschien nieuw is, maar voor iedereen bestaat.’

Over grenzen van tijd en ruimte heen, of beter gezegd, vrij van grenzen van tijd en ruimte, bevinden zich inceptiepunten. Er zijn meerdere toelichtingen voor ‘inceptiepunt’, en wellicht is er ook wel helemaal geen uitleg. Maar voor mij voelt het dat ik dit nu moet gaan benoemen en erover schrijven. Het komt oorspronkelijk van het Latijns ‘inceptiōnem’, een afleiding van incipere: beginnen. En dat werkwoord is weer een vorming van in- ‘in’ en capere’, nemen, ontvangen’. Een uitleg is dat het een coördinatiepunt is, het allereerste moment in de lineaire of interdimensionale tijd. Een andere betekenis is ‘eerste begin, eerste fase’. Ik zou in dit artikel dus kunnen stellen dat inceptie het begin van een onderneming of proces is, of de aanvang van een nieuwe fase van bestaan.* 

*voor deze toelichting heb ik meerdere bronnen op het web geraadpleegd

Het uitgangspunt voor dit artikel is mijn innerlijke gevoel dat verleden, heden, toekomst samenvallen in het NU, en dat verleden, heden en toekomst als zodanig niet bestaan. Hierover moet ik iets schrijven, en dat doe ik dus nu terwijl ik niesend, hoestend en koortsig voor mijn beeldscherm zit. Maar ik moet het NU doen, want het NU moment waarin alles samenvalt is er NU. En ook de virussen die het op mijn slijmvliezen hebben voorzien veroorzaken in het lichaam van deze realiteit een opschoning en die opschoning wordt door de koorts en de transpiratie uitgewerkt. ‘Als je het eenmaal door hebt, begrijp je het’ (JC). Dit innerlijke gevoel van het naderende eerste begin, die eerste fase, is nu ruim èèn jaar aan het samenkomen in mij. Ik kan veel schrijven over die inceptiepunten in mijzelf die nu samenkomen en in tijd dus niet bestaan, maar er wel NU zijn, maar dan zou ik moeten beginnen voor mijn geboorte hier, de hartsverbinding tussen mijn man en mij, de kosmische taal tussen mijn oorspronkelijke beschaving en mij, en synchroniciteit. En dat is een heel groot verhaal binnen een hele grote tijdlijn.

Ik stel dat wij als mensheid nu zijn aangekomen op een inceptiepunt, een coördinatiepunt van de aanvang van een nieuwe fase van bestaan. NU. Het herscheppen van deze realiteit vanuit de bron van onze oorspronkelijke wereld. Want het gaat om herscheppen, om herschrijven. Letterlijk. Dit is de creatiekracht die ieder mens in zichzelf en vanuit zichzelf kan aanboren en invoelen en vanuit het gevoelde contact met jouw oorspronkelijke wereld hier en nu inbrengen. Ieder mens is die schepper van onze wereld. NU.

mixed media op MDF 40 x 50 cm

20221226 Thérèse Jeunhomme

‘Ik kan alleen maar spelen, mijn noten en mijn rol
Dat moet ik hier wel delen, het maakt mijn leegte vol’

(Bløf)

Als waarnemer van mijn eigen leven ben ik langdurig in staat geweest om mijzelf als een speler op dit wereldtoneel te zien en te beleven. Wij zijn allemaal acteurs en actrices op dit wereldtoneel. Al dan niet vrijwillig zijn wij hier aangekomen in tijden van verandering, in tijden van ongekende verandering in de perceptie van deze wereld, van ons eigen leven, en van de mensheid, de aarde, het natuurrijk en het dierenrijk. Een nieuw paradigma* van leven en beleven. Dit nieuwe paradigma, deze veranderende perceptie van onze werkelijkheid, creëert verandering in de wereld waarin wij nu leven. Het menselijke organisme reageert met zintuiglijke data (informatie). Die zintuiglijke data worden door mensen geïnterpreteerd, en al die interpretaties vormen het menselijke cognitieve systeem (voorstellingen in je geest en de verwerking van informatie in je hersenen). De perceptie van onze huidige realiteit is aan diepgaande verandering onderhevig. Deze veranderende perceptie, deze bewustwording van onze huidige kunstmatige realiteit, opent bestaande tijdlijnen waarin wij kunnen leven en beleven. 

*paradigma: het referentiekader van waaruit wij de werkelijkheid interpreteren

Ieder mens speelt zijn/haar eigen rol in deze veranderende realiteit. Er komt stapsgewijs verborgen gehouden en verloren gegane informatie terug in het bewustzijn van de mens. De ene mens wijst alles af, of veroordeelt dit, weer een ander mens begint te wiebelen, en weer andere mensen voelen diep in zichzelf dat dit informatiebewustzijn klopt. En zo kraakt en schuurt onze huidige wereld in zijn voegen. En er zijn velen die zichzelf herbedraden  om opnieuw contact te kunnen leggen met buitenaardse beschavingen. Contacten die de mens al miljoenen jaren heeft, maar door de kaping van ons bewustzijn is dit contact vergeten. Want, wij mensen zijn allemaal tijdreizigers die door eindeloze kosmische dimensies reizen en in verschillende tijdlijnen tegelijk leven, en communiceren met onze buitenaardse families. Dit is terugkeren naar Wie Wij Waren en Wie Wij Zijn. 

Schurende energieën zijn goed. Het betekent dat bestaande paradigma’s in beweging komen en gaan kraken, en dit verschijnsel geeft kwantumfysisch bezien ruimte om ons gekaapte bewustzijn terug te brengen in onszelf. Want daar draait het allemaal om! En in deze tijden van verandering en schurende energieën heeft ieder individueel mens de keuze, de kans en de gelegenheid om het eigen kwantumbewustzijn in zichzelf terug te halen. Vanuit een veel groter kosmisch perspectief bekeken zijn wij allemaal acteurs en actrices op het toneel van deze realiteit. En wat ieder mens individueel voor en in zichzelf doet, creëert een collectief bewustzijn dat krachtig, standvastig, rijk en liefdevol is en dat collectieve bewustzijn creëert dan vanzelf de bewustzijns-aanvliegroutes voor onze galactische families.

olieverf en mixed media

Er is geen buitenaardse beschaving die hier kan landen in bewustzijn als jij zelf hier niet op aankoppelt. Dit individuele besluit neem je zelf. En er is ook geen galactische beschaving die hier massaal gaat landen om ons en onze wereld te ‘redden’. Alle ons welwillende beschavingen zijn waarnemers, die ons en onze bewuste inzet om een nieuw paradigma te creëren, neutraal en met veel belangstelling waarnemen. Alleen al door de waarneming van deze buitenaardsen, wordt onze inzet bekrachtigd.

Wil je meer over dit belangrijke aspect van ons bestaan hier op aarde en de ongekende transitie in bewustzijn weten? Neem dan gerust contact met mij op via vloeibare.liefde@gmail.com

20221122 Thérèse Jeunhomme

Menigmaal maak ik vanuit mijn innerlijk abstracte schilderijen, die vloeien dan vanzelf van binnen naar buiten, en als ik ze nadat ze in mijn gevoel ‘klaar’ zijn aan de muur hang, wordt er een trillingsveld zichtbaar. Het schilderij gaat vibreren, en er laat zich een beeld zien. Zo heb ik dit bijvoorbeeld ervaren met cyborgs die zich lieten zien in een abstract schilderij. Daaropvolgend heb ik een heel gesprek met deze frequenties gevoerd, over de ‘heart of the matter‘ ofwel de gouden hartsvibratie die zichtbaar was, en dat deze frequentie niet te kopiëren valt. Wel kunnen wij samenwerken.

Naast mijn abstracte werk vind ik het ook fijn om af en toe een figuratief schilderij te maken met olieverf van een bewuste reis die ik heb gemaakt. Het schilderij is dan een vrije weergave van de frequentie die zich aan mijn bewustzijn toonde. Zo is onderstaand schilderij ooit ontstaan: ik maakte eens tijdens een nacht een reis door de kosmos, en ik ‘zag’ ons sterrenstelsel vibreren, bijna vlinderachtig. Het bewoog en vibreerde zilver- en goudachtig door de kosmos heen. Een levend universum. Het schilderij is een vrije weergave van dit beeld:

olieverf 70 x 70 cm

En het gebeurt ook wel eens dat ik een figuratief schilderij maak, een beeld dat ik jaren later ergens ‘herken’. Zoals met onderstaand schilderij. In de fotogalerij van de ruimtetelescoop herkende ik dit beeld (dit is de foto onder het schilderij):

olieverf 50 x 60 cm

foto ruimtetelescoop

Ik kan niet al mijn schilderijen en hun context in dit artikel beschrijven, je kunt ze wel allemaal bekijken op mijn website. Eentje wil ik nog graag aan dit artikel toevoegen. Een vrije weergave van het scheppingsveld van de Ana Shay Hi beschaving zoals ik dit waarneem, voel en belichaam:

olieverf 50 x 60 cm

20221103 Thérèse Jeunhomme

Lineair denken is iets wat de laatste tijd regelmatig oppopt in mijn belevingswereld. Veel mensen in deze wereld zijn gelinkt aan lineair denken. Anders uitgelegd: aan lineair denken, en dus beleven en voelen, aan al hetgeen er miljoenen jaren was en waarvan het schier onmogelijk lijkt om hiervan los te komen. Ik noem het ook wel eens ‘dunnetjes denken’ wat ik geenszins als een oordeel bedoel. Als mens ben je geboren, opgevoed, groot gebracht en groot geworden in een wereld die zich door de miljoenen jaren heen heeft gevormd zoals diezelfde wereld zich nu manifesteert. En daar is lineair denken onlosmakelijk mee verbonden, omdat dit gelinkt is aan de lineaire tijdlijn waarin wij alles van moment-tot-moment beleven. Worden er in deze wereld allerlei scenario’s aan jou gepresenteerd? Dan haken wij daar lineair op aan. Re-actief denken en ageren is wat er doorgaans gebeurt. Klimaatcrisis? Oh daar moeten we allemaal wat aan doen. Gascrisis? Oh jee als ik het maar warm genoeg heb deze winter. Dreigende oorlog? Oeh dat is allemaal de ‘schuld’ van die of die of die. Rood staan op je bank? Jemig dan hoor ik bij de arme sloebers en voel ik me niet meer volwaardig. Buitenaards contact? Wat voor enge wezens zijn dit dan wel niet? Dit zijn re-acties op in meer of mindere mate geprogrammeerde situaties in onze wereld. Vaak wordt er dan ook gekeken naar anderen om het op te lossen. Ik noem dit lineair denken omdat het zo lang zo geweest is. 

Vrij bewustzijn is in staat om vanuit zichzelf, vanuit het eigen innerlijke weten, alles wat er om je heen (groot en klein) gebeurt neutraal waar te nemen zonder hieraan een label of een prijskaartje te hangen. Je zou dit ook ‘verticaal’ denken kunnen noemen omdat vrij bewustzijn gelinkt is aan verticale tijdlijnen waarin alles tegelijkertijd in meerdere levens en universa plaatsvindt. Dit is kwantumfysica. Het is de innerlijk gevoelde vrijheid, het werkelijke weten wie jij bent, waar je vandaan komt, van waaruit je van binnen naar buiten kijkt en niet (be)oordeelt, re-ageert, protesteert en activeert. Het oorspronkelijke vrije bewustzijn kan ieder mens in zichzelf openen. Daar zit de ware kracht van verandering. Wij zijn geen spirituele wezens (de term ‘spirituele wezens’ is bedacht door andere galactische groepen). Wij zijn scheppende wezens die zelf realiteit kunnen creëren van binnenuit. Deze organische snelweg is ook de aanvliegroute van andere galactische beschavingen die kunnen aanhaken op het frequentieveld van het zelf geopende bewustzijn.

Hieronder de trailer van een film ‘The Host’ die mij lang geleden aansprak, omdat deze film een in mijn beleving mogelijk scenario voor onze wereld weergeeft (uiteraard op Hollywood-manier), en op welke wijze mensen met vrij bewustzijn in en bij zichzelf kunnen blijven, zelfs als hun wereld is overgenomen en zogenaamd vrij is van oorlog, strijd, honger en armoede, maar waar ook het individuele bewustzijn is overgenomen. 

20221012 Thérèse Jeunhomme

Onlangs vertelde ik iemand over de hond die ruim 15 jaar met mij heeft meegelopen, en die ik de naam Jimmy had gegeven. Jimmy is in mijn beleving altijd een zeer bijzonder wezen geweest, toentertijd noemde ik hem ‘een grote geest die in een hondenlichaam woont’. Hij was wat je zou kunnen benoemen als ‘wereldvreemd’. Als kleine kleuterhond die net bij mij was komen wonen zat hij helemaal achterin de tuin verdwaasd om zich heen te kijken, met een blik van ‘wie zijn al die mensen?’, ‘wat doe ik eigenlijk hier?’. Hij was ronduit heerlijk. En we hebben intens en diepgaand van elkaars gezelschap en humor genoten. 

Toen zijn hondenlijf na ruim 15 jaar tot op de draad toe versleten was en ik wist dat het tijd was om hem te laten gaan, heb ik hem nadat hij was afgekoppeld in zijn mandje gelegd en heb hem een verhaal voorgelezen, zijn levensloop, dat ik de titel ‘De hond die uit de boom dronk’ had gegeven. Jimmy vond namelijk overal waar wij wandelden water om te drinken, meestal in een holletje in een boomstam. Dit verhaal heb ik afgesloten met de intentie voor een vrij leven voor hem. Een vrij leven waarin hij kon zijn wie hij was, en leven zoals dit voor hem voelde, in vrijheid, met veel natuur om hem heen. 

Vele jaren later fietste ik door een natuurgebied en wilde ergens koffie gaan drinken. Ik zocht een plek om mijn fiets te parkeren en vanuit de verte kwam naast een woonhuis een zwart/witte hond recht op me aflopen. Er was niets meer. Zonder gedachten gooide ik mijn fiets in de struiken en liep naar deze hond toe. We ontmoetten elkaar weer. Het wezen dat in de vorm van een hond in deze wereld leeft, en mijn wezen die in menselijke vorm in deze wereld leeft. Onze ware wezens ontmoetten elkaar weer, en knuffelden elkaar intens. Heerlijk. Er stonden mensen om ons heen naar ons te kijken, en een persoon zei ‘Zoveel liefde heb ik nog nooit gezien!’. Er was geen verdriet, geen gemis, geen pijn, geen wens om weer bij elkaar te zijn. Ware wezens die elkaar ontmoeten en herkennen. Niets meer en minder dan dat. Het was een interventiepunt van vrij leven. Vrij leven in de vorm met het bewustzijn van de oorspronkelijke vrije wereld. 

De hond kuierde na onze ontmoeting op zijn gemak terug naar het woonhuis. Ik viste mijn fiets uit de struiken en ging koffie drinken. En dat was het. 

Jimmy

20220825 Thérèse Jeunhomme

Volgens de wetten van de aerodynamica kon men lange tijd niet verklaren dat een hommel kan vliegen. Na onderzoek is gebleken dat hommels een trucje hebben waardoor ze toch kunnen opstijgen. Door de op- en neergaande beweging van de vleugels ontstaan luchtwervelingen die zorgen voor een opwaartse kracht waardoor de hommel, hoewel hij eigenlijk te zwaar is om te vliegen, toch kan vliegen. Conclusie: de hommel is zich niet bewust dat hij niet kan vliegen. En dus vliegt hij gewoon.

Dit verschijnsel geldt voor alles in het planten- en dierenrijk. Planten en dieren hebben geen menselijk bewustzijn. Ze worden, net als de mens overigens, geboren uit een klompje cellen en die cellen ontwikkelen zich tot die levensvorm waaruit al het leven bestaat. Alleen mensen hebben een brein dat denkt, een brein dat zichzelf in de war brengt, een brein dat ons doet denken dat er van alles en nog wat is wat wij niet kunnen of zouden moeten willen. Het brein is een enorme stoorzender. Want, als wij net als de hommels ons niet bewust zouden zijn dat wij niet kunnen vliegen, zouden we ook gewoon kunnen vliegen. Ons brein beperkt ons in onze mogelijkheden. Ons brein spiegelt en weerspiegelt. Dieren en planten zijn daar niet mee behept. Een lavendelplant denkt niet bij zichzelf dat hij er net zo wil uitzien als de echinacea plant die naast hem groeit en bloeit. Een hond denkt niet als hij een mede-hond ontmoet dat hij ook een vacht wil hebben als die andere hond. Zulke gedachten bestaan niet in het planten- en dierenrijk. Zulke gedachten hebben alleen mensen. 

Een hommel is ook niet ‘gelukkig’ omdat hij doet wat hij doet en daarvan gelukkig wordt. Want ‘gelukkig zijn’ is ook een product van ons geprogrammeerde brein. Een hommel doet gewoon wat hij doet, en daarmee is het klaar. Verder niks, nakkes, nada. Ik heb vele mensen en dieren voor mijn ogen zien ‘sterven’. Dieren accepteren op enig moment dat ze het lichaam gaan verlaten, en geven zich over. Ik heb nog nooit gezien en gevoeld dat een dier zich verzet tegen zijn ‘dood’. Als hun lichaam hun informeert dat het lichaam niet langer meer meekan, dan legt het dier zich daarbij neer. In de natuur zoekt een dier dan vaak een rustige afgelegen plek op om zich daar over te geven aan de naderende dood. Er is geen gevecht, geen strijd, geen angst. Dit verschijnsel doet zich alleen bij de denkende mens voor.

Wat zou dan de definitie van ‘gelukkig zijn’ kunnen betekenen? Wie heeft dat ooit in ons hoofd geprogrammeerd dat wij mensen eeuwig op zoek zijn naar ‘geluk’? Ik heb hierop geen antwoorden. Wel kan ik vanuit mijn eigen levenservaring schrijven dat ik vele dagen ’s avonds in mijn bed ben gestapt en voor mezelf voelde ‘ik heb een goede dag gehad’. En dat is voor mij genoeg. Een goede dag. Mijn echtgenoot, die een ander pad in is geslagen, en ik lagen iedere avond voordat we gingen slapen een poos in elkaar armen. Simpelweg te genieten van elkaars warmte, aanraking en zachtheid. We kusten elkaar, wensten elkaar een goede reis – want als je gaat slapen ga je een reis maken – draaiden ons om en met de billen tegen elkaar vielen we in slaap met het gevoel dat wij ‘een goede dag’ hadden. En net als de hommels konden wij in onze dromen en visioenen vliegen.

20220811 Thérèse Jeunhomme

Ons brein wil het liefste beelden zien die ons denkraam in ons hoofd kan plaatsen. Of dit nu de gewone dagelijkse dingen betreft, zoals voedsel en drinken, of een gebouw, of een mens, of zaken die wat verder weg van ons staan zoals buitenaards leven. Of lijken te staan. Want ons brein vindt het fijn als wij beelden een plekje kunnen geven vanuit het hoofdelijke perspectief van wat wij al kennen. Zo is het ook met kunst. De kunstenaars die het (nog) ongeziene zichtbaar maken, omdat zij vanuit hun gevoelsbeleving inkleuren, brengen een heel nieuw palet aan beleving mee. Dit hoeft niet direct abstracte kunst te zijn. De Belgische kunstenaar René Magritte bijvoorbeeld schilderde figuratief, maar haalde de beelden wel uit hun ‘gewone’ context door bijvoorbeeld boomblaadjes in een wolk te schilderen, en wolken in een boomtop. Hierdoor wijzigt de gangbare perceptie van allerlei zaken. Het kan de waarnemer van deze beelden meenemen in de vraag of alles wat je ziet nu wel echt is wat er te zien is? Of is de ‘werkelijkheid’ toch anders is dan je tot dan toe hebt aangenomen? Kunstenaars zoals Magritte werken volgens een methode, die we halfabstract of geabstraheerd zouden kunnen noemen (magisch realisme). Met abstracte kunst is die perceptie direct uit de gangbare waarneembare context gehaald. De waarnemer kan niet anders dan de gangbare gedachten loslaten en vanuit een ander perspectief, vanuit het eigen innerlijk, gaan invoelen waar hij of zij nu eigenlijk naar kijkt en welke betekenis een schilderij dan voor deze waarnemer heeft. In de abstracte kunst zijn talloze richtingen. Onze tijd is een overgangstijd, oude ideeën tuimelen omver en gevestigde overtuigingen worden door allerlei oorzaken aan het wankelen gebracht en dat alles komt op een of andere wijze tot uitdrukking in verscheidene moderne kunstvormen. 

Mijn eigen abstracte kunst die ik maak met onder andere vloeibare gekleurde bijenwas (encaustic), vloeit vanzelf van binnen naar buiten. Ik heb geen beeld dat ik wil overbrengen op het doek, wat ik wel heb als ik met olieverf figuratief schilder. Het vloeit vanzelf van binnen naar buiten, en als een schilderij in mijn gevoel ‘klaar’ is hang ik het een poosje aan de muur. Ik heb dan geen enkel besef wat ik heb geschilderd. Door er naar te kijken, neutraal, komt een schilderij vaak tot leven, er straalt als het ware energie vanaf die ik voel in mijn hart. Het beeld wordt levend, een levende vibratie, zonder dat ik daar een label aan verbind. Zo ook met onderstaand schilderij (encaustic op MDF). Toen het aan de muur hing en ik het ging waarnemen ‘zag’ ik dat zich een beeld had gecreëerd van een reis in een ruimteschip die ik had gemaakt. Tijdens deze reis verbleef ik in een ruimteschip in een ander universum. Ik keek naar beneden overzag ons hele melkwegstelsel, helemaal compleet. En wat ik zag in ons hele melkwegstelsel is een dicht geweven web van manipulatie. Het was helemaal verdicht en verwrongen van de manipulaties. Ik had hier geen gevoel bij of mening over. Het was niets anders dan een waarneming vanuit mijn ruimteschip in een ander universum. 

Nu zal iedere waarnemer iets anders zien of voelen in bovenstaand schilderij. Evenwel heb ik hier beschreven wat er van binnenuit mij vloeide en wat ik later ‘herkende’ als de verbeelding van ons verdichte en gemanipuleerde melkwegstelsel. De code van de manipulatie (Ana Shay Hi). Dit zijn de ‘colours of infinity’. Dit zijn mijn schilderijen.

20220808 Thérèse Jeunhomme