´ ´Is er nog iets in jou dat van mij is? vragen de archonten en hemelwachters. Maar als de mens zich innerlijk vrij heeft gemaakt, hebben de archonten niets meer om vast te houden.´

Gedurende mijn lange jaren van onderzoek waarmee ik startte rond mijn vijfentwintigste levensjaar, gedreven door innerlijk weten dat de wereld waarin wij leven nooit bedoeld kon zijn op de wijze waarop de wereld functioneert voor ons mensen, heb ik vele paden bewandeld. Uit nieuwsgierigheid: wie zijn dat, wat doen ze, waarom doen ze dat? Het was een interessante weg, waarvan ik voornamelijk heb ervaren dat er veel informatie en kennis te vinden is die zo ongeveer hetzelfde is als de informatie en kennis die zich vandaag de dag in onszelf opent om opnieuw herkend te worden. 

Ik heb onder andere psychosynthese onderzocht in mijn  jonge jaren. Grofweg zijn er in de psychologie in mijn beleving 3 peilers: Freud, Jung en Assagioli. Jung die het werk van Freud verfijnde en uitdiepte, en Assagioli die de ‘psychologie met een ziel’ introduceerde. Met name dat laatste vond ik destijds interessant omdat Assagioli naast persoonlijkheidsaspecten het ‘ongeziene’ in de mens introduceerde.

Het boeddhisme interesseerde mij omdat dit in mijn beleving geen religie is, maar een manier van leven die de mens uitnodigt om op pad te gaan en te onderzoeken en te ervaren wat ‘waar’ is en wat niet. Zonder oordeel, zonder verwachtingen.

De boeken van Castaneda die ik in mijn jeugd las en zo ongeveer het onderzoekspad van een man beschrijven die ervaringsgewijs de archontische wezens leerde kennen en op welke wijze hij zichzelf vrij kon maken van de aardse bindingen en valstrikken om vrij als bewust wezen te kunnen Zijn. 

Ongeveer 20 jaar geleden liep ik door de binnenstad van Den Haag, waar ik toen werkte, en werd als vanzelf een winkel binnengeleid, recht naar een plank achterin die winkel waar een boek lag. Ik sloeg het boek open en las daar hoe deze wereld is gecreëerd door een valse scheppergod, de hoofdarchont. En hoe deze archontische krachten over deze wereld heersen. Het was herkenning van mijn innerlijk weten! Het bleek een van de Nag Hammadi geschriften te zijn, waarin vele verhandelingen staan over de schepping van deze wereld, de over het menselijk bewustzijn heersende archontische krachtvelden en op welke wijze de mens zichzelf hiervan kan vrijmaken. Ook wordt er geschreven over de wachters, de archontische krachten (ook wel engelen genoemd) die deze wereld bewaken en een mens die nog niet vrij is gekomen van de krachtvelden van deze wereld kunnen vasthouden en in vergetelheid brengen voor een wedergeboorte (reïncarnatie). 

Bovenstaande is maar een kleine greep uit de veelheid van informatie die ik toen interessant vond en nu feitelijk dezelfde informatie en kennis geeft waar de naar vrijheid (onder)zoekende mens zich mee voedt (bijvoorbeeld van Staveren, Icke, WingMakers). Nu in een andere taal, in een andere cultuur, in een ander tijdslot. Het bewust worden dat deze wereld een creatie is die wordt bestuurd door krachtvelden van buitenaf en de eigen innerlijke menselijke kracht – het vrije bewustzijn – tegenwerken, onderuit halen en proberen te vernietigen. Want in mijn beleving is de daadwerkelijke opstanding van de mens het vrij maken van het eigen innerlijk bewustzijn, vrij van besturing door krachtvelden van buitenaf, zodat ook de dood geen vat meer heeft op de mens en de voorgeprogrammeerde terugkeer in deze wereld wordt beëindigd. 

Kort en goed wilde ik een heel klein stukje belichten over oude kennis en informatie die tegelijkertijd eigentijdse kennis en informatie is. Oud en nieuw zijn, voor diegene die het echt kan invoelen en lezen, dezelfde informatie en kennis. Dat vind ik nou zo waardevol. Alle kennis en informatie was er altijd al, is er nu, en zal er altijd zijn. 

´ ´De rijken raken verarmd en de heersers onttroond. Alles is aan verandering onderhevig. De wereld is een illusie. De opstanding is de openbaring van wat werkelijk bestaat, en de opheffing van de dingen van deze wereld, en een overgang naar een nieuw bestaan.´

20230118 Thérèse Jeunhomme

Bron quotes Nag Hammadi