‘Het enige dat ik van je vraag, is dat je gewoonlijke gedachten en vormen één moment los laat en je geest openstelt voor een vorm die voor jou misschien nieuw is, maar voor iedereen bestaat.’

Over grenzen van tijd en ruimte heen, of beter gezegd, vrij van grenzen van tijd en ruimte, bevinden zich inceptiepunten. Er zijn meerdere toelichtingen voor ‘inceptiepunt’, en wellicht is er ook wel helemaal geen uitleg. Maar voor mij voelt het dat ik dit nu moet gaan benoemen en erover schrijven. Het komt oorspronkelijk van het Latijns ‘inceptiōnem’, een afleiding van incipere: beginnen. En dat werkwoord is weer een vorming van in- ‘in’ en capere’, nemen, ontvangen’. Een uitleg is dat het een coördinatiepunt is, het allereerste moment in de lineaire of interdimensionale tijd. Een andere betekenis is ‘eerste begin, eerste fase’. Ik zou in dit artikel dus kunnen stellen dat inceptie het begin van een onderneming of proces is, of de aanvang van een nieuwe fase van bestaan.* 

*voor deze toelichting heb ik meerdere bronnen op het web geraadpleegd

Het uitgangspunt voor dit artikel is mijn innerlijke gevoel dat verleden, heden, toekomst samenvallen in het NU, en dat verleden, heden en toekomst als zodanig niet bestaan. Hierover moet ik iets schrijven, en dat doe ik dus nu terwijl ik niesend, hoestend en koortsig voor mijn beeldscherm zit. Maar ik moet het NU doen, want het NU moment waarin alles samenvalt is er NU. En ook de virussen die het op mijn slijmvliezen hebben voorzien veroorzaken in het lichaam van deze realiteit een opschoning en die opschoning wordt door de koorts en de transpiratie uitgewerkt. ‘Als je het eenmaal door hebt, begrijp je het’ (JC). Dit innerlijke gevoel van het naderende eerste begin, die eerste fase, is nu ruim èèn jaar aan het samenkomen in mij. Ik kan veel schrijven over die inceptiepunten in mijzelf die nu samenkomen en in tijd dus niet bestaan, maar er wel NU zijn, maar dan zou ik moeten beginnen voor mijn geboorte hier, de hartsverbinding tussen mijn man en mij, de kosmische taal tussen mijn oorspronkelijke beschaving en mij, en synchroniciteit. En dat is een heel groot verhaal binnen een hele grote tijdlijn.

Ik stel dat wij als mensheid nu zijn aangekomen op een inceptiepunt, een coördinatiepunt van de aanvang van een nieuwe fase van bestaan. NU. Het herscheppen van deze realiteit vanuit de bron van onze oorspronkelijke wereld. Want het gaat om herscheppen, om herschrijven. Letterlijk. Dit is de creatiekracht die ieder mens in zichzelf en vanuit zichzelf kan aanboren en invoelen en vanuit het gevoelde contact met jouw oorspronkelijke wereld hier en nu inbrengen. Ieder mens is die schepper van onze wereld. NU.

mixed media op MDF 40 x 50 cm

20221226 Thérèse Jeunhomme