Onlangs vertelde ik iemand over de hond die ruim 15 jaar met mij heeft meegelopen, en die ik de naam Jimmy had gegeven. Jimmy is in mijn beleving altijd een zeer bijzonder wezen geweest, toentertijd noemde ik hem ‘een grote geest die in een hondenlichaam woont’. Hij was wat je zou kunnen benoemen als ‘wereldvreemd’. Als kleine kleuterhond die net bij mij was komen wonen zat hij helemaal achterin de tuin verdwaasd om zich heen te kijken, met een blik van ‘wie zijn al die mensen?’, ‘wat doe ik eigenlijk hier?’. Hij was ronduit heerlijk. En we hebben intens en diepgaand van elkaars gezelschap en humor genoten. 

Toen zijn hondenlijf na ruim 15 jaar tot op de draad toe versleten was en ik wist dat het tijd was om hem te laten gaan, heb ik hem nadat hij was afgekoppeld in zijn mandje gelegd en heb hem een verhaal voorgelezen, zijn levensloop, dat ik de titel ‘De hond die uit de boom dronk’ had gegeven. Jimmy vond namelijk overal waar wij wandelden water om te drinken, meestal in een holletje in een boomstam. Dit verhaal heb ik afgesloten met de intentie voor een vrij leven voor hem. Een vrij leven waarin hij kon zijn wie hij was, en leven zoals dit voor hem voelde, in vrijheid, met veel natuur om hem heen. 

Vele jaren later fietste ik door een natuurgebied en wilde ergens koffie gaan drinken. Ik zocht een plek om mijn fiets te parkeren en vanuit de verte kwam naast een woonhuis een zwart/witte hond recht op me aflopen. Er was niets meer. Zonder gedachten gooide ik mijn fiets in de struiken en liep naar deze hond toe. We ontmoetten elkaar weer. Het wezen dat in de vorm van een hond in deze wereld leeft, en mijn wezen die in menselijke vorm in deze wereld leeft. Onze ware wezens ontmoetten elkaar weer, en knuffelden elkaar intens. Heerlijk. Er stonden mensen om ons heen naar ons te kijken, en een persoon zei ‘Zoveel liefde heb ik nog nooit gezien!’. Er was geen verdriet, geen gemis, geen pijn, geen wens om weer bij elkaar te zijn. Ware wezens die elkaar ontmoeten en herkennen. Niets meer en minder dan dat. Het was een interventiepunt van vrij leven. Vrij leven in de vorm met het bewustzijn van de oorspronkelijke vrije wereld. 

De hond kuierde na onze ontmoeting op zijn gemak terug naar het woonhuis. Ik viste mijn fiets uit de struiken en ging koffie drinken. En dat was het. 

Jimmy

20220825 Thérèse Jeunhomme