In 2007 nam ik deel aan een bijeenkomst die door Kiesha Crowther van de Tribe of many colours was geïnitieerd in Egmond aan Zee. Er waren 700 deelnemers aanwezig. Bij binnenkomst voelde ik direct dat er ook duizenden waarnemers aanwezig waren. Het waren buitenaardsen en mensen die geleefd hadden voor hetzelfde doel als waarvoor wij aanwezig waren. Het was de eerste keer dat ik buitenaardse waarnemers voelde, en ik wist me diep verbonden met mijn familie.

Bij binnenkomst hadden we allemaal drie kleine bergkristallen gekregen. Tijdens de bijeenkomst werd ons gevraagd om een hartsverbinding met deze kristalletjes te maken. Ik zond mijn krachtige liefde vanuit mijn hart naar de kristallen, en op enig moment stroomde diezelfde liefde vanuit de kristallen terug naar mijn hart. Het doel van dit alles was om onze kristallen, voorzien van onze hartskracht, terug te geven aan de aarde, voor evenwichtig herstel van onze mooie planeet. Dit heb ik gedaan. Ik heb ze aan de zee teruggegeven. Nadat ik in mijn jonge(re) jaren in een duinpan heb gewoond, ben ik chronisch verliefd geworden op de zeekust, dus mijn persoonlijke keuze was helder.

In mijn woning had ik een vitrinekast vol met kristallen en half edelstenen die ik door de jaren heen had verzameld. Ik heb in de daaropvolgende jaren alle kristallen teruggegeven aan de aarde. Meestal aan de zee, of aan ander stromend water. Ik heb nu eenmaal affiniteit met de zeekust, dus daar ging mijn gevoel naar uit. Mijn laatste kristal, een knoepert van een bergkristal, heb ik, opgeladen met mijn hartelijke liefde, gegeven aan een drinkwaterbekken in nabijgelegen duinen.

Ook hebben wij, de Tribe of many colours, wereldwijd kristallen verzameld en opgeladen en heeft Kiesha Crowther ze naar Fukushima gebracht, naar de plaats waar miljoenen liters radioactief besmet water de zee in is gestroomd.

Kristallen zijn, net als water, informatiedragers. De Oostenrijker Victor Schrauberger stelde begin vorige eeuw aan de hand van onderzoek vast, dat water fungeert als ‘informatiedrager’ en mogelijk beschikt over een vorm van ‘geheugen’. De Japanner Masaru Emoto, die zich al enige decennia wijdt aan onderzoek naar water in relatie tot zijn omgeving en zichtbaar maakt hoe invloeden van buitenaf veranderingen veroorzaken in de molecuulstructuur van water. Hiermee voert hij ons binnen in een wondere wereld, waarin alles met alles samenhangt. Water stroomt, stijgt op en komt weer terug als regen, hagel of sneeuw. Informatie die aan water wordt gegeven, bijvoorbeeld door jouw hartelijke frequentie, heeft een enorm bereik.

Heb jij iets wat je terug zou willen geven aan de aarde? Laadt jouw kristallen dan op met jouw bewuste onvoorwaardelijke liefde en geef ze terug. Dat hoeft niet per se aan water te zijn, het kan ook door ze in de aarde stoppen, of in je moestuin te stoppen, of in een boom te leggen. Hoe het voor jou voelt.

Pablo Neruda ‘Stones of the Sky’

20220128 Thérèse Jeunhomme